Истиқлол ҳаммаънои озодию ягонагӣ, худсолориву ба даст гирифтани сарнавишт худ мебошад. Он барои мо асоси давлатсозӣ, кору пайкорҳои созанда, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба ваҳдату осоиштагист. Ин падидаи нодир имкон фароҳам овард, ки кишвари моро дар арсаи ҷаҳонӣ эътироф кунанд ва бо мо дар соҳаҳои гуногун ҳамкорӣ намоянд. Тоҷикистон имрӯз ташаббускори ҳалли чанд проблемаи ҷаҳонӣ, аз ҷумла мубориза бо гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир, экстремизму терроризм буда, инчунин, барои дастрасии мардуми сайёра ба оби ошомиданӣ талош дорад. Ҳамаи ин дастовардҳоро бе заҳматҳои Сарвари давлат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тасаввур кардан ғайриимкон аст.
Имсол аз соҳибистиқлолии Тоҷикистон сӣ сол сипарӣ мешавад. Сӣ соли пур аз талошу муборизаҳо, бунёдкориву созандагиҳо, пешрафтҳо, сӣ соли мондагор. Муҳимтар аз ҳама, тоҷикон дар ин давра ба харитаи сиёсии ҷаҳон чун давлати мустақил ворид гардида, собит сохтанд, ки воқеан ҳам, миллати тоҷик дар давлатдорию кишваророӣ метавонанд ба ҳайси як мамлакати алоҳида дар рушди ҷомеаи ҷаҳонӣ ва такомули ҳаёти башар ҳиссаи сазовор гузоранд. Дар дарозои сӣ сол тоҷикон барои кулли мардуми дунё чун халқи ваҳдатгаро, ҳаводори тамаддуни байналмилалӣ ва муқобили ҳама гуна ифратгароӣ муаррифӣ гардиданд. Халқи намакшиносу маърифатпарвари тоҷик, пеш аз ҳама, аз Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сипосгузор аст.
Пирӯзиҳои кишвар, хушбахтона, соҳаи маорифро бештар фаро гирифтаанд, зеро дар сиёсати Пешвои миллат ин соҳа аз афзалият бархӯрдор аст. Ҳанӯз дар нахустсолҳои ба сари қудрат омаданашон Сарвари давлат эълон дошта буданд: «Ман ҳамеша дастгири аҳли маориф хоҳам буд ва барои рушди соҳаи маориф тамоми шароитро фароҳам хоҳам овард». Имрӯз ҳамагон шоҳидем, ки Президенти муҳтарам сӣ сол боз ба ин изҳороти ватандӯстонаи худ содиқ мондаанд ва нуктаҳои марбут ба соҳаи маориф дар ҳар як паёмашон ишорат бар онанд, ки минбаъд низ таваҷҷуҳи Пешвои миллат ба ин соҳаи тақдирсози миллат ҳаргиз коста нахоҳад гашт. Ин суханони саршор аз эҳтироми Сарвари кишвар моро боз ҳам мутмаин месозанд, ки солҳо қабл гуфта буданд: «Ман пештар ҳам борҳо гуфтаам ва боз такрор мекунам: то замоне ки мо барои аҳли илму маориф, зиёиён, онҳое, ки офаранда, парваришдиҳанда ва муҳофизи маънавиёт, ахлоқ ва маърифати ҷомеа ҳастанд, зиндагии сазовору шоистаеро муҳайё накунем, мақому мартабаи онҳоро, чунонки мебояд, баланд набардорем, ба пешрафт умед бастанамон душвор аст».
Дар солҳои соҳибистиқлолӣ, ҳарчанд мушкилоту монеаҳо кам набуданд, бо сарварии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳкурсии давлати соҳибихтиёр бунёд ва ба корҳои азими созандагӣ асос гузошта шуд.
Хушбахтона, амри хайри дигаре, ки Роҳбари давлат дар ин муддат рӯи кор оварданд, ин қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” мебошад, ки то ҳол ҳеҷ роҳбаре барои мусалмонон накардааст, зеро то қабули қонуни мазкур мардум ба исрофкорӣ ва зиёдаравӣ роҳ дода, баргузории маъракаҳо ҳатто ба сабқат табдил ёфта буд. Ин ба буҷети оилаҳо зарари калон ворид месохт. Роҳбари давлат ба ин зиёдаравиҳо нукта гузоштанд. Дар натиҷа, сатҳи зиндагии мардум беҳтар ва пасандози оилаҳо афзуд.
Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ибтидои солҳои соҳибистиқлолӣ назди худ се ҳадафи муҳимми стратегӣ гузошт, ки зина ба зина барои расидан ба онҳо пеш рафт. Инҳо баромадан аз бунбасти коммуникатсионӣ, таъмини амнияти озуқаворӣ ва расидан ба истиқлоли энергетикӣ мебошанд. Хушбахтона, дар ин солҳо Ҳукумати мамлакат барои таъмини рафтуомади мардум ба ҳама минтақаҳои кишвар корҳои зиёд ба сомон расонд. Хусусан, роҳсозӣ, ки аз амалҳои хайру савоб маҳсуб мегардад, яке аз иқдомҳои наҷиби роҳбарияти олии кишвар буд, ки тавонист мамлакатро аз бунбасти коммуникатсионӣ раҳо бахшанд. На танҳо роҳҳои дохилӣ, балки байналмилаливу минтақавӣ низ сохта шуданд. Як нукта қобили зикр аст, ки Ҳукумати мамлакат бо Сарварии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз ибтидо муносибати сулҳҷӯёна, дӯстона ва хайрхоҳонаро бо кишварҳои ҳамсоя ва мамолики дур ҳадаф қарор дод. Гузашта аз ин, барои пайваст кардани минтақаҳои кишвар ба маркази ҷумҳурӣ бунёди роҳҳо аҳаммияти калон дошт. Аз ин хотир, дар авҷи даргириҳои мусаллаҳона солҳои 1994-1995 Пешвои миллат лоиҳаи сохтани шоҳроҳи Қулма – Қароқум ва роҳи оҳани Қӯрғонтеппа – Кӯлобро тарҳрезӣ намуданд. Ин иншоот, ки то соли 1998 ба истифода дода шуданд, дар таъмини аҳолии кишвар бо озуқа ва барқарорсозии сулҳ нақши ҳалкунанда бозиданд.
Бунёд ва мавриди истифода қарор гирифтани пулу гузаргоҳҳо аз самти Тоҷикистон ба Ҷумҳурии Исломии Афғонистон аз ҷумлаи дастовардҳои соҳаи роҳсозии даврони истиқлолият мебошад.
Илова бар ин, тайи ин солҳо дар кишвар беш аз 2000 километр роҳи автомобилӣ, 5 нақби нақлиётӣ, 3 нақби қаторагузар, 173 километр роҳи оҳан бунёд шуданд. Инчунин, ду соли охир дар пойтахти мамлакат роҳҳои сесатҳа бунёд ёфт.
Дарвоқеъ, барқарор шудани сулҳу оромӣ ва таҳкими суботи сиёсӣ дар кишвар пас аз рӯзҳои мудҳиши ҷанги шаҳрвандӣ ба Ҳукумати мамлакат имкон дод, ки ҳамкориҳои бештару густурдаро бо кишварҳои ҷаҳон роҳандозӣ намуда, ба ҳалли масъалаҳои мубрам рӯй орад.
Роҳҳо ва пулҳои сохташуда барои барқарор ва мустаҳкам намудани ваҳдату якпорчагии минтақаҳои мамлакат нақши калидӣ доранд. Ин ҳама пешрафтҳоро дар соҳаи роҳсозӣ дида, бегуфтугӯ хулоса ҳосил мегардад, ки Пешвои миллат муҳиммияти ин масъаларо аз ҳар фарди ҷомеа беҳтар дарк мекунанд. Бале, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон раҳкушои барҳақанд. Раҳкушо ба сӯи ояндаи дурахшон, ба сӯйи бунёдкориҳо, сарсабзиҳои Ватан, ба сӯйи Тоҷикистони боз ҳам пешрафта.
Ҳадафи чоруми Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон саноатикунонии босуръати кишвар мебошад, ки умед дорем то чанд соли дигар ба ин мақсади олӣ низ ноил мегардем. Барои расидан ба саноати пешрафта, албатта, кадрҳои соҳибтахассус, бомаърифат ва ватандӯсту донишманд лозиманд. Чунончи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ёдовар шуданд: “Танҳо мутахассисони лаёқатманду бомаърифат қодиранд, ки вазъи иқтисодии давлатро беҳтар гардонда, рушди саноатро боло баранд”.
Бовар дорем, ки дар фазои Истиқлоли давлатӣ, осоиштагиву ҳамдилӣ давоми солҳои оянда зери роҳбарии Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ин ҳадафи олӣ низ мушарраф мегардем ва Тоҷикистони азиз ба як кишвари пешрафта табдил меёбад.
Ҳукумати мамлакат, махсусан Пешвои миллат ҷавононро ба сифати неруи пуриқтидори бунёдкор ва пешбарандаи ҷамъият эътироф менамоянд. Ин аст, ки дар давраи соҳибистиқлолӣ дар самти баланд бардоштани нақши ҷавонон дар ҳаёти ҷомеа, муҳайё сохтани шароит барои таълиму тарбияи онҳо, илму касбомӯзӣ, азхуд кардани забонҳои хориҷӣ ва технологияи муосири иттилоотию коммуникатсионӣ тамоми шароити заруриро муҳайё намуда, барои амалӣ гардидани ташаббусҳои онҳо заминаҳои мусоид фароҳам оварда шудааст.
Айни замон, 25 дарсади кормандони соҳаи бехатарии озуқавориро ҷавонони то 30 – сола ташкил намуда, дар татбиқи ҳадафҳои стратегии мамлакат, аз ҷумла таъмини амнияти озуқаворӣ, саҳми худро фаъолона гузошта истодаанд.
Бо боварӣ ва эътимоди комил метавон гуфт, ки ҷавонони тоҷик аз уҳдаи иҷрои қарзи ватандорӣ ва фарзандии худ сарбаландона мебароянд, арзишҳои миллиро ҳифз мекунанд, амнияту оромии Ватани азизамонро ҳимоя менамоянд ва бо ҳисси баланди масъулиятшиносӣ ба хотири рушди Тоҷикистон минбаъд низ саъю талош меварзанд.
Гулафзо САЛИМОВА,
мутахассиси пешбари Раёсати
таҳлили масъалаҳои макроиқтисодии
МТС – и назди Президенти ҶТ
